Op 5 augustus keek ik naar de canal pride, onderdeel van pride Amsterdam, op de tv. Splinter Chabot ontving verschillende gasten en een ervan was Jessie Maya, een transgender vrouw die haar transitie volledig heeft vastgelegd op youtube en daar nu ook een boek over schrijft met de titel: ‘Ik ben een mededeling’.
Is dit niet de meest geweldige titel?!
Ik schreef ‘m meteen op. Ik ben een mededeling. Ik ben wie ik ben, dat is waar de ander het mee moet doen. Het is niet onderhandelbaar, ook niet meer een vraag. Dit is het.
Er zit ook nog iets achter. De zoektocht die eraan vooraf ging, het pad dat je liep om te worden wie je nu bent.
Iedereen heeft die zoektocht in meer of mindere mate en al dan niet bewust gehad. En dat gaat met onzekerheden gepaard. En misschien ook met narigheden.
En toen dacht ik, is dit niet ook mijn vak? Vrouwen helpen te kunnen en durven zeggen: hier ben ik, dit ben ik, dit doe ik. Staan voor wie je bent.
Ik krijg nog vaak te horen; ik weet niet meer wie ik ben en/of wat ik wil. Maar geloof me, je weet het wel. Alleen is het bedekt met allemaal toestand. Met drukte en druk maken, met verontschuldigen en beschuldigen, met please gedrag en door te overschreeuwen, door totale vermoeidheid of door juist te rennen en vliegen.
Als je even stil staat, luistert naar jezelf, weet je weer wie je bent en wat je wil.
Menu
