In de Flow (nr. 5, 2020) die ik tegen kwam op de leestafel van een café met heerlijke koffie, las ik een interview met de auteur Elizabeth Day. Haar eerste manuscript werd meerdere malen afgewezen.
Ze zegt daarover: “Mijn literair agent stuurde alle afwijzingen naar me door en sommige waren niet mals, maar inmiddels geloof ik dat elke mislukking je een stap dichter bij de plek brengt waar je moet zijn.”
Liefdesrelaties
In het interview vertelt ze ook openhartig over verschillende liefdesrelaties die mislukt zijn: “Na een periode van reflectie kwam ik achter dat elke tegenslag mij iets dieps en waardevols heeft geleerd. Ik ben best tevreden met de persoon die ik ben geworden.” Ik geloof helemaal in wat ze zegt, ik ervaar het zelf ook zo. Maar als je er middenin zit, als het niet loopt op je werk, je ambities, je thuis of liefdessituatie, als je midden in de zogenaamde emotionele achtbaan zit voel je het natuurlijk niet zo. En helpt het ook niet als iemand anders tegen je zegt dat er een les inzit, later als je erop reflecteert. Ik las laatst ook iets over hoe om te gaan met tegenslag en dat vond ik wel concreet. Iets om op een kaartje te schrijven en in je portemonnee te stoppen. Denk bij elke tegenslag:- het is niet persoonlijk (vrij vertaald, het overkomt iedereen)
- het is niet algemeen (vrij vertaald, het is niet op álle vlakken een mislukking/misere)
- het is niet permanent (vrij vertaald, alles gaat voorbij)
